Folia Failures

By Jacqueline Tizora

Last week we saw the second anniversary of Nelson Mandela’s passing. Something I saw being mourned here in the Netherlands, more than in South Africa. In fact, Nelson’s death anniversary this year came a month after student protests hit South Africa. Protests in which Mandela was called a ‘sell-out’ by students nationwide.

The student protests in South Africa in October were for free education and against a hike in already high fees. Succeeding in doing both, the students would make education accessible to all and not only the privileged. As it stands, 97% of South Africans cannot afford university fees. This, is in a country where 92% of the population is black, essentially means black people cannot afford to go to university at all. The circumstances of black people has not changed one bit, despite 21 years of ‘democracy’.

Many students are blaming the stagnancy of South Africa’s society on Nelson Mandela.  Upon release from prison Mandela opted for forgiveness and reconciliation, which is fair and fine but that meant that he in turn had sold out the Freedom Charter and ultimately the revolution.

Economic Freedom Front (EFF) party’s president, Julius Malema,  summarised these sentiments perfectly at Oxford University earlier this month. ‘The deviation from the Freedom Charter was the beginning of selling out of the revolution. The Freedom Charter is the bible of the South African revolution. Any deviation from that is a sellout position. We normally don’t use phrases like Mandela sold out, he was too old, he was tired, he left it to us. We have to pick it up from where he left it. That’s why he said the struggle is not over, political freedom is incomplete without economic freedom. I will say Nelson took us to a point and left it to us to take it further’.

So the protests that happened in South Africa were a culmination of feelings of frustration with not only current circumstances of black students but also the failure of the country’s leaders to bridge the gab between the majority black and minority white. So, for me to pick up a Folia Magazine with the title: STUDENTEN PROTEST- In de geest van Mandela, you can imagine that I was furious. A Dutch paper immediately associating any struggle for equality in the country with their beloved Nelson Mandela. This is especially infuriating because it shows that they did not even take the time to understand the students’ rage, otherwise they would have known how misinformed the title was.

I decided that, I cannot let this slide and that this needs to be rectified because Folia is a probably the only news source for many Dutch students about South Africa. I sent a formal mail to the Hoofdredacteur, Altan Erdogan. I introduced myself fully, so that he knows I am coming from an informed position as a member of the movement myself. This communication was not met with much openess, but resistance. His justification for the title was that it was decided on together by himself and Niels, their South African correspondent who also writes for Trouw.

Altan, after a few emails asking for clarification as to how the protests were in the spirit of Mandela, finally responded with a harsh email saying, ‘In my opinion all is clear now: I personally am not in the position (nor feel the urge) to do more research on this theme’.

Interesting that he would fully accept what a Dutchman reporting in South Africa is saying over someone that is actively involved by the movement and who is actually affected by it, daily.

In this week’s issue of Folia there is an interview of a Dutch student who was in Moçambique for a while with the title ’64 Dagen Huisarrest in Afrika’. Africa is not a country and despite Moçambique being a very large country in Africa, it does not even amont to a 1/50^th of Africa’s surface area. Two major blunders in one semester, both pertaining to stereotyping Africa. I think it is fair to say that Folia should, for the preservation of all readers and africans too, stop trying to write articles about Africa because according to them, they just don’t have the ‘urge to do more research’ on such themes.

Volkskrant Propaganda: Interview met Sennay Ghebreab over Eritrese gemeenschap is stigmatiserend en misleidend

Op 23 november 2015 verscheen een interview met Sennay Ghebreab (verbonden aan de Universiteit van Amsterdam) in de Volkskrant over de integratie van de Eritrese gemeenschap in Nederland. De titel van het stuk: 'Ze wonen hier in Klein-Eritrea'. Sennay Ghebreab laat naar mijn idee met opzet een verkeerd indruk achter van de Eritrese gemeenschap in Nederland, omdat de meeste activisten binnen de gemeenschap niet dezelfde politieke lijn volgen over Eritrea als Ghebreab. Hij doet er verstandig aan als "wetenschapper" met cijfers en feiten te komen in plaats van zijn vendettate te willen uitvechten via de media over de ruggen van de Eritrese gemeenschap. Ik daag hem dan ook uit voor een open debat over dit onderwerp.  

Sennay Ghebreab doet uitspraken over een dossier wat hij niet kent, omdat zoals hij zelf zegt, hij sinds 1998 bewust afstand heeft genomen van de Eritrese gemeenschap. Een aantal ongefundeerde uitspraken van Sennay Ghebreab over de Eritrese gemeenschap in Nederland:

•  "De werkloosheid is hoog, het opleidingsniveau laag en de kennis van de Nederlandse taal en samenleving zijn beperkt." 
• "Hun sociale leven speelt zich af binnen de eigen groep, weinigen steken energie in het opbouwen van een toekomst in Nederland. Het maakt dat hun integratie langzamer en moeizamer verloopt dan die van andere migranten. Kritisch denken en spreken is systematisch uit de genen gewerkt."
• "Al hun activiteiten zijn bepaald niet gericht op integratie. Zij houden in de gaten of iedereen loyaal blijft aan het regime en voeden het gevoel dat Eritreeërs in Nederland geen kansen hebben."
• "In het weekend gaan ze niet naar de voetbalclub, maar naar Eritrese schooltjes waar ze de taal van hun ouders en over de geschiedenis van hun land leren"

De algemene indruk als je het interview leest is een van een mislukte gemeenschap die totaal niet wil en niet kan integreren. Volgens Sennay Ghebreab zou de Eritrese gemeenschap niet kritisch kunnen nadenken en spreken, dit zou "systematisch uit de genen gewerkt" zijn.  Geen enkele uitspraak is met cijfers of feiten aan te tonen en toch weet de Volkskrant journalist Marjon Bolwijn geen kritische vragen te stellen hierover, terwijl een hele gemeenschap bewust gestigmatiseerd wordt in het interview. 

Integendeel tot wat Sennay Ghebreab zegt ken ik de Eritrese gemeenschap niet op deze manier, maar juist als een hardwerkend,  maatschappelijk betrokken en actief bezig met integratie. Dus hoe kan het nou dat onze inzichten zo verschillen? Een typisch geval van 'een glas is half vol of half  leeg' zou je denken. Desondanks zal ik proberen te beargumenteren waarom ik denk dichter bij de realiteit te zitten dan Ghebreab. Die realiteit is dat de nieuwe generatie het op het gebied van integratie (participatie) veel beter doen dan hun ouders. Deze groei zie ik overal om me heen, waarom ziet Ghebreab dat dan niet? 

Historische context Eritrese-Nederlanders

Over het algemeen kan de Eritrese gemeenschap die hier ongeveer 15 tot 30 jaar leven in drie generaties worden verdeeld, eerste generatie (onze ouders), tweede generatie (Sennay Ghebreab) en derde generatie (mijn generatie). 

Eritreeërs die in de jaren 80 en begin jaren 90 zijn gekomen, onze ouders dus, zijn meer met het idee gekomen dat zij zouden terugkeren naar Eritrea zodra Eritrea bevrijd zou worden. Ze waren veel bezig om actief bij te dragen aan de bevrijdingsstrijd van Eritrea. Dus het is niet gek dat ze met hun hart in Eritrea waren en natuurlijk zal dat een rol hebben gespeeld in hun integratieproces. Ik ben enorm trots en dankbaar voor de inzet van deze activisten tijdens een moeilijke periode in de geschiedenis van Eritrea. Uiteindelijk hebben ze een belangrijke rol gespeeld in het waarmaken van de bevrijding van Eritrea. Vervolgens kregen ze hier kinderen en waren ze te lang in Nederland om nog te kunnen terugkeren naar Eritrea. Als er een ding centraal stond in de opvoeding van Eritrese kinderen dan is het wel scholing. Daarin zijn Ghebreabs ouders absoluut geen uitzondering zoals hij beweert. Eritrese kinderen zijn met de volgende boodschap opgegroeid: "Door de oorlog in Eritrea heb ik nooit de kans gehad om naar school te gaan, maar jij hebt hier alle kans om van goede scholing te genieten en daar moet je goed gebruik van maken." En of ze achter je broek aan zitten om je studie af te ronden en een goede baan te vinden. Zodoende zie ik bij de derde generatie juist jongeren die meestal een HBO of hoger opleiding hebben afgerond en hard aan hun toekomst werken. Dit is een enorme stijging in vergelijking met de tijd van toen Ghebreab nog student was. Ik zie binnen de Eritrese gemeenschap jongeren met veel ambitie en betrokkenheid binnen de Nederlandse samenleving, maar ook jongeren die graag verbonden zijn met hun roots en cultuur. Wat is daar mis mee? Er zijn genoeg sociologen die zullen beamen dat juist het vieren van je roots je identiteit en zelfvertrouwen versterkt.  

Maar ook ik zie dat er veel uitdagingen zijn binnen de Eritrese gemeenschap, net zoals bij velen migrantengroepen, maar als je beweert dat het ernstiger is dan bij andere migrantengroepen en dat het simpelweg te wijten zou zijn aan hun te sterke binding met hun roots dan is het te kort door de bocht en heb je de complexiteit van integratie toch echt niet begrepen. Dat betekent niet dat er niets te doen is, maar stigmatiseren werkt contra productief. Helaas zie ik Ghebreab tot de dag van vandaag alleen maar, ver op afstand en vol rancune uit de jaren 90, met de vingers wijzen richting een vreedzame gemeenschap waar hij geen weet van heeft. Er is wat mij betreft bewust een verkeerd beeld van de activisten binnen de Eritrese gemeenschap geschetst door Sennay Ghebreab, omdat zij niet zijn politieke lijn volgen over Eritrea.

Zelfs de kinderen met Eritrese roots bespaart hij niet. Nee echt alles moet uit de kast gehaald worden om zijn rancune richting de "loyalisten" compleet te maken. Helaas moet ik hem mededelen dat er toch echt meer Eritrese kinderen naar de voetbalclub gaan in het weekend dan naar Eritrese taalles en als ze al naar taalles gaan dan zitten ze meestal ook op sport. Ook ik heb niet de cijfers en spreek alleen uit mijn ervaring, daarom erken ik mijn blinde vlek, maar ik neem wel de moeite om met de ouders te praten waar het om gaat. Zo kom je al een hoop te weten. 

Ghebreab roept op energie te steken in "de psychische problemen waar veel landgenoten mee kampen".  Nog geen jaar geleden was er in Amsterdam door de Eritrese gemeenschap een psychiater gehaald om een lezing te geven over mentale aandoening. Tot twee maal toe zelfs. Zodoende werd er geprobeerd om het bewustzijn over mentale aandoening te vergroten binnen de gemeenschap. Verder zijn er genoeg initiatieven ondernomen door de gemeenschap m.b.t. integratie en burgerschap, onder andere op het gebied van vrouwen emancipatie en politieke participatie. De huidige activisten zouden juist een erg geschikte groep zijn om de "nieuwe" Eritrese-Nederlanders te helpen bij integratie gezien de activiteiten die ze al organiseren.

Heb je feiten op een rij

Het lijkt mij verstandig dat Ghebreab als "wetenschapper" eerst zijn feiten op een rij heeft alvorens hij criminaliserende en minachtende uitspraken doet richting ouders en jongeren die zich wel inzetten voor de Eritrese gemeenschap. Iedereen moet vrij zijn in wat hem of haar voldoening geeft in het leven, maar jezelf de hemel in prijzen ten koste van een vreedzame en participerende gemeenschap is zeer verwerpelijk en oneerlijk. 

Om in Ghebreabs eigen woorden te spreken; "kritiek op anderen is zilver, kritiek op jezelf goud”.

Hoe nu verder? Ik raad Ghebreab aan niet te blijven hangen in zijn staat van rancune jegens de Eritrese gemeenschap uit de jaren 90, maar in dialoog te gaan met jongeren die nu actief zijn binnen de Eritrese gemeenschap. Ik heb al eens eerder een debat gevoerd met Ghebreab en het zou hem sieren om mijn aanbod voor een constructief debat te aanvaarden zodat het publiek een eerlijker beeld krijgt van de Eritrese gemeenschap in Nederland.

African Vibes: een reflexief feestje?

Als sociale wetenschappers zijn we er nog lang niet over uit wat ‘cultuur’ nou precies is. Het debat is nog in volle gang, en de vraag is of we ooit tot een eenduidige definitie komen. Waar we wel over uit zijn is wat cultuur in elk geval niet is: een lolletje of een grapje. We worden vanuit ons vakgebied geacht alle leefwerelden, alle manieren waarop mensen de wereld trachten te zien, begrijpen en vorm te geven, serieus te nemen en bovenal te respecteren. We horen kritisch te kijken naar onze eigen positie ‘in het veld’ en krijgen talloze colleges over ethiek, maar soms lijkt zelfreflectie en ethische verantwoordelijkheid te worden vergeten wanneer men weer ‘uit het veld’ stapt, terug in de eigen comfortzone. Maar is er eigenlijk wel zo iets als ‘het veld’? Alle kennis die ik op heb gedaan en nog steeds elke dag opdoe is voor mij een spiegel. Voor mij, zou je kunnen zeggen, is het leven een groot sociaal wetenschappelijk onderzoek en de wereld een groot veld. Sociale wetenschappen gaan niet uitsluitend over ‘de ander’, ergens ver weg,sociale wetenschappen gaan juist heel erg over onszelf en onze eigen positie in het grote veld dat de aardbol heet. Het gebrek aan dit besef wordt pijnlijk duidelijk wanneer studiegenoten elkaar onderling wijzen op ethische misstappen.

Enkele studieverenigingen van sociale wetenschappen aan de UvA organiseerden een ‘African Vibes’ feestje. Een verkleedfeestje, waar je in je ‘Afrikaanse’-outfit kon dansen op ‘old-skool hip-hop en R&B’. Hoewel het al zeer discutabel is of old-skool hip-hop en R&B passen op een feestje dat naar zeggen van de organisatie over het Afrikaanse continent gaat, wezen een aantal studenten op het risico van stereotypering en ridiculisering dat vaak gepaard gaat met verkleedpartijtjes. Met name het feit dat de organisatie als verkleedtip had gegeven ‘haal je lakens van je bed en knoop ze om je hoofd’ was een reden voor een aantal studenten om kritiek te leveren. Deze verkleedtip werd daarop aangepast, maar de geleverde kritiek schoot in het verkeerde keelgat van velen, waardoor er een reactiestroom ontstond in de trant van ‘niet zeiken en niet aanstellen’. De kritische studenten werden ervan beschuldigd zich ‘moreel verheven’ te voelen en zelfs, jawel, last te hebben van ‘zanderige vagina’s’.

Het is een terugkerend element: studieverenigingen die dit soort verkleedfeestjes houden zonder zich bewust te zijn van uitsluitingsmechanismen die hiermee gepaard kunnen gaan. Voor sommige studenten is een dashiki of een boubou namelijk geen kostuum, maar onderdeel van hun identiteit of culturele achtergrond. Het is belangrijk om stil te staan wat het betekent voor die studenten om deze kleding op Facebook langs zien komen als ‘verkleedtip’, of om foto’s te zien van medestudenten die deze kleding imiteren en er wellicht stereotyperende dansjes bij uitvoeren. Voor hen is het niet ‘grappig’ of ‘leuk’ om een dergelijke verkleedpartij te houden, en in het ergste geval kan dit (onbedoeld) studenten kwetsen en uitsluiten. Daarnaast zijn er nog vele andere opmerkingen of gedragingen waardoor studenten zich niet thuis voelen op de universiteit en binnen of binnen hun studievereniging, zo liet de I Too Am UvA campagne uit 2014 al zien. Dat terwijl studieverenigingen juist een belangrijke bijdrage zouden kunnen en moeten leveren aan het thuisgevoel op de UvA.

De reflexiviteit waar ik voor pleit geldt niet alleen voor individuen en studieverenigingen, maar is ook belangrijk op facultair en opleidingsniveau. De vraag die daar gesteld moet worden is: waarom reageren studenten zo heftig op het moment dat je hen aanspreekt op de problematische aspecten van hun gedrag? Waarom lijkt een deel van de studenten niet te snappen dat iemand anders’ identiteit geen kostuum is dat ter vermaak een avondje kan worden gedragen? Hoe kan het dat er in plaats van een inhoudelijke discussie een geluid ontstaat dat kritische studenten wegzet als ‘zeikerds’? Zou een diverser en kritischer curriculum eraan kunnen bijdragen dat er meer ruimte is om zulke discussies te voeren?

Onze docenten hameren dan wel continu op het belang van reflectie op onze essays en papers, maar de discussie rondom het ‘African Vibes’-feestje laat voornamelijk de noodzaak zien van reflexiviteit ten aanzien van ons eigen gedrag, het curriculum en de inclusiviteit van studieverenigingen.

Auteur: Sherilyn Deen

Dit artikel werd origineel geplaatst via Amsterdam United: 
http://www.amsterdamunited.org/opinie/african-vibes-een-reflexief-feestje3/

De eenzijdige journalistiek van Ad Valvas

Door Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru. 

Inleiding

Op zaterdag 27 juni hadden wij, Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru, een debat over Eurocentrisme en Afrocentrisme aan de Vrije Universiteit met Prof. Boter en Dr. Finkelman, beide van de VU.

Ad Valvas redacteur Peter Breedveld gaf op 23 juni 2015 een voorbeschouwing. Hij liet Boter en Finkelman aan het woord en getrouw aan de traditie bij witte suprematie van “hoor maar geen wederhoor” heeft Ad Valvas ons – de andere partij in het debat – niet aan het woord gelaten.

Op 11 november komt Ad Valvas terug op het debat. Deze keer belde redacteur Breedveld ons op zodat hij kon zeggen dat er formeel met ons was gesproken, maar vervolgens maakt hij een journalistiek wanproduct dat ons en zwarte studenten plaats in een framing van ondeugdelijke en onwetenschappelijke figuren. In een email 4 november 2015 hebben we aangegeven wat we van zijn bijdrage vonden:“Met verbijstering hebben wij uw  weergave gelezen van de discussie die we hebben gevoerd met de heren Boter en Flinterman. Het plaats ons in een framing die we niet accepteren omdat het ons neerzet als mensen met een ondeugdelijke wetenschappelijke basis.  Wij gaan in deze mail niet in op de details omdat het vol zit met verdraaiingen en fouten die deze framing mogelijk maakt. We zullen daar publiekelijk op ingaan zodra het artikel is gepubliceerd. Wij zien graag de link tegemoet van het definitieve artikel zodat wij onze reactie en analyse van uw ondeugdelijk journalistiek product van witte suprematie baseren op wat daadwerkelijk gepubliceerd is. Ook willen wij graag dat deze reactie wordt toegevoegd aan uw artikel zodat de lezers bekend zijn met ons standpunt. Onze reactie zullen we publiceren op de website www.iisr.nl en via sociale media en andere communicatiekanalen verspreiden.”

Wij vroegen Ad Valvas redacteur Breedveld om een weerwoord te mogen publiceren van dezelfde lengte als hij had genomen (1.700 woorden). Maar daar is hij niet op ingegaan. Hij wilde dat we binnen zijn artikel enkele correcties konden aanbrengen. Dat hebben we geweigerd.

Wat is framing?

Framing is een techniek van manipulatie van meningsvorming waarbij informatie wordt gepresenteerd op een zodanige wijze dat in plaats van een getrouwe weergave van wat er gezegd is door verschillende partijen, er een beeld ontstaat waarbij de standpunten van de ene partij in een positiever of negatiever daglicht wordt geplaatst ten opzichte van de standpunten van de andere partij. De manipulatie zit in het feit dat meningsvorming wordt gestuurd in een bepaalde richting in plaats van dat meningsvorming wordt gestimuleerd door een objectieve weergave van de standpunten van de diverse partijen.

De technieken van manipulatie zijn met name partijdige selectie en impliciete suggestie. Partijdige selectie is de techniek waarbij stellingen en argumenten van de ene partij goed worden weergegeven en als redelijk worden gepresenteerd en stellingen en argumenten van de andere partij verdraaid, gedeeltelijk of geheel niet worden weergegeven en het dan lijkt alsof zij geen weerwoord hebben op de redelijke stellingen van de eerste partij.

Impliciete suggestie is de techniek waarbij een beeld wordt geschetst van onredelijkheid van de ene partij en redelijkheid van de andere partij door middels van eenzijdige sfeertekeningen en suggestieve opmerkingen.

Zwarte emotie versus witte redelijkheid

Het begint al met de openingszinnen van het Ad Valvas artikel. Hier wordt de sfeer geschapen van zwarte emoties versus witte redelijkheid: “Boegeroep klinkt door de nokvolle collegezaal, waar docent Oude Geschiedenis Jaap-Jan Flinterman volstaat met een ferm en onverbiddelijk “nee” op de vraag of hij bereid is het curriculum van de opleiding Oudheidkunde te “dekolonialiseren”. 

Flinterman heeft dan al, we schrijven zaterdag 27 juni jongstleden, het nodige boegeroep, hoongelach en zelfs getoeter over zich heen gekregen, samen met hoogleraar Griekse Taal- en Letterkunde Gerard Boter, met wie hij in een debat tegenover ‘dekoloniale intellectuelen’ Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru staat.”

Arme Boter en Flinterman, nette witte wetenschappers, die door irrationele hordes van zwarte boe-roepende studenten worden weggehoond onder aanvoering van nep-intellectuelen Sandew Hira en Djehuti-Ankh-Kheru. Let op: ‘dekoloniale intellectuelen’ wordt tussen aanhalingstekens geplaatst waardoor het beeld wordt opgeroepen van nep-intellectuelen, maar hoogleraar wordt niet tussen aanhalingstekens geplaatst, want dat is legitiem en echt.

In de zaal zat een grote groep zwarte studenten en een kleine groep witte studenten. Er was een raciale scheidslijn waarbij veel witte studenten de witte docenten steunden en veel zwarte studenten de zwarte intellectuelen. Wit en zwart toonden hun emoties in de zaal met geklap, statements van goedkeuring en afkeuring. De emoties van de witte aanhangers van de docenten worden niet beschreven door Ad Valvas (selectie). Alleen de emoties van de zwarte studenten die afkeurend waren naar de witte docenten worden in negatieve tremen beschreven en neergezet als irrationeel. Maar wie het debat heeft bijgewoond en de beelden van het video-verslag bekijkt, kan zien dat de achtergrond van afkeuring lag in het feit dat Boter en Flinterman totaal geen weerwoord hadden op onze argumenten en desondanks categorisch het concept van pluriforme opvattingen in het onderwijs afwezen. Het was een afkeuring gebaseerd op een houding die niet past in de 21^ste eeuw. Zo irrationeel was het niet. Maar Ad Valvas schetst het beeld van de emotionele hordes zwarte studenten die boe roepen en dus geen argumenten hebben.

De onschuldige objectieve witte wetenschappers

In onze presentatie hebben we het VU-leerboek van L. de Blois en R. van der Spek getiteld Een kennismaking met de Oude Wereld aan een grondige kritiek onderworpen en beoordeeld aan de hand van de criteria “empirische validatie”, “logische consistentie” en “adequate conceptualisering”. We hebben het boek getoetst aan deze criteria en geconcludeerd dat het onwetenschappelijk en ideologisch is. We hebben de volgende voorbeelden gegeven:

• Het concept van kolonialisme en haar misdaden tegen de menselijkheid (Inheemse genocide, trans-Atlantische slavernij, Congolese Holocaust) staat haaks op het concept van de onschuldige “ontdekkingsreis” die De Blois en Van der Spek propageren. De feiten tonen dat aan.
• De Blois en Van der Spek propageren het racistisch idee dat niet ieder mens geboren is met een drang naar vrijheid, maar de drang naar vrijheid een westerse uitvinding is. Ze schrijven letterlijk: “Vrijheid is in het oosten een betrekkelijk begrip”.
• De Blois en Van der Spek verdedigen het idee dat democratie kan samengaan met slavernij. Ze schrijven onder meer: “Zowel tijdgenoten als latere beschouwers hebben zich verbaasd over de stabiliteit van de Atheense democratie in de klassieke periode. De democratische staatsregeling had onder de Atheense burgers goed wortel geschoten en kon bogen op grote successen die voor 431 behaald werden.” Ze zwijgen over de auteurs die stellen dat de Atheense democratie geen democratie was, omdát het gebaseerd was op slavernij. Ze bevestigen dat in een tweede citaat: “De aanwezigheid van een grote hoeveelheid slaven is ook dikwijls aangevoerd als een reden voor het goede functioneren van de Atheense democratie. Immers, de democratie eiste een hoge participatiegraad van de burgers: veertig volksvergaderingen per jaar, elk jaar 500 nieuwe leden voor de boulè, grote juryrechtbanken. Dan kon alleen, zo is de redenering, omdat slaven het werk deden terwijl de burgers delibereerden.” Ze zwijgen over opvattingen die stellen dat dat de aanwezigheid van slaven juist een bewijs was dat de Atheense democratie niet functioneerde.
• Ze verkondigen de racistische opvatting dat de strijd tussen Grieken en Perzen als een strijd tussen westerse vrijheid en oosters despotisme moet worden beschouwd: “De zee- en veldslagen in de Perzische oorlogen hebben nog eeuwen zeer tot de verbeelding van de Grieken gesproken en zijn later in Europa beschouwd als een triomf van de vrije Grieken tegen Azië, waardoor de Griekse cultuur, de bakermat van de westerse beschaving, gered werd van verstikking door het oosters despotisme.” Maar de Griekse beschaving was een despotische beschaving. De auteurs geven nota bene zelf de feiten die in tegenspraak zijn met hun bewering en tonen daarmee aan dat ze wetenschappelijk inconsistent zijn. Ze melden dat Alexander de Verschrikkelijke (die zij typisch genoeg Alexander De Grote noemen) die deze veldslagen leidde de Perzische schatkist roofde en het paleis liet afbranden als vergelding voor de verwoesting van Athene in de vorige oorlog van bijna een eeuw (!) geleden. Ze schrijven letterlijk: “Sindsdien begon hij zich steeds meer te gedragen als een vorst die van goddelijke afkomst was. Hij noemde zich zoon van Zeus Ammon.” Hoe despotisch wil je het nog meer hebben.
• Ze propageren de zionistische versie van de oprichting van de zionistische staat “Israel” als ze schrijven: “Door aan deze [monotheïstische] traditie vast te houden hebben de Joden die uit de ballingschap terugkeerden en zij die later nog eens over de wereld verstrooid zijn, hun identiteit bewaard, ook al waren zij sinds de Babylonisch ballingsschap hun nationale zelfstandigheid (op een kleine onderbreking na) tot 1948 kwijt.” Het drama waarbij Palestijnen uit hun huizen werden verdreven door mensen die voorheen in New York of Amsterdam woonden en de Palestijnen hebben bestolen van hun land, wordt gepresenteerd als een rechtvaardige oplossing van een probleem van 2500 jaar geleden. En dit wordt als wetenschappelijk lesstof gepresenteerd aan de Vrije Universiteit. Dit is een grove vorm van zionistische indoctrinatie onder de naam van wetenschap.
• Op de wereldkaart verplaatsen ze Egypte van Afrika naar de Orient (Midden-Oosten). We hebben de citaten opgesomd waarin ze dat doen.

De conclusie uit deze kritiek is dat De Blois en Van der Spek niet wetenschappelijk maar ideologisch bezig zijn. Ad Valvas laat de citaten weg waaruit dit blijkt (partijdige selectie) en laat vervolgens Van der Spek als volgt aan het woord: “Hira maakt volgens Van der Spek “eerstejaarsfouten” door visies op de geschiedenis, die in zijn boek worden beschreven, toe te schrijven aan de auteur zelf. “Wat is er eurocentrisch aan de theorie dat de democratie zich kon ontwikkelen dankzij de slavernij? Die zin staat er alleen om aan te tonen dat die veelgeprezen Atheense democratie ook een donkere kant had. Wat is er mis met de constatering dat de Joden sinds de Babylonische ballingschap geen staat meer hebben gehad tot 1948? Alsof ik alles, wat ik opschrijf, leuk vind.”

Het hierboven gegeven weerwoord van Hira is weggelaten (selectie). De citaten laten zien dat de opvattingen die De Blois en Van der Spek behandelen over de Atheense democratie door hen gedeeld wordt, omdat ze auteurs die stellen dat slavernij niet samengaat met democratie niet aan het woord laten. Zelfs in dit citaat houden ze vol dat slavernij samen kan gaan met democratie: “Wat is er eurocentrisch aan de theorie dat de democratie zich kon ontwikkelen dankzij de slavernij?” Het ontkent de menswaardigheid van mensen die tot slaaf zijn gemaakt.

Wat is er mis met de constatering over de Babylonische ballingschap? Heel eenvoudig, de natie-staat bestond niet tijdens de Babylonische ballingschap. Het ging niet om nationale identiteit maar om een etnische identiteit. De diefstal van Palestijns grondgebied wordt door Van der Spek gerechtvaardigd. Dat is mis met zijn opvattingen. Het is geen wetenschap. Het is ideologie.

Door de citaten tegenover elkaar te stellen, kan een lezer een standpunt bepalen. Nu wordt de lezer door de selectiviteit geduwd in de richting van een onredelijke Hira die geen weerwoord heeft op de argumenten van de “wetenschapper” Van der Spek.

Manipulatietechniek: je opponent onzin in de schoenen schuiven

Een techniek van manipulatie van meningsvorming is het schuiven van onzinnige standpunten in de schoenen van je tegenstander. Ad Valvas, die duidelijk positie heeft gekozen voor haar witte “wetenschappers”, doet het als volgt: “Dat alle beschaving uit Afrika zou komen, is volgens Van der Spek niet vol te houden.”

Hier wordt gesuggereerd dat wij hebben gesteld dat alle beschaving uit Afrika komt. Er wordt geen citaat gegeven, maar de techniek van suggestie wordt toegepast. Dat zet ons neer als idioten, die de meest stompzinnige zaken verkondigen. Ad Valvas gaat verder: “Het helpt niet onzinnige dingen te beweren, zoals het idee dat Aristoteles zijn wijsheid had opgedaan uit de bibliotheek van Alexandrië, die tijdens zijn leven nog niet bestond.”

Ook hier wordt de techniek van suggestieve manipulatie gebracht. Er wordt gesteld dat de bibliotheek van Alexandrië niet bestond omdat Alxander nog niet geboren was. Ons weerwoord wordt niet gegeven. Dat weerwoord was door Djehuti Ankh-Kheru tijdens het debat gegeven. Op de plaats die later bekend zou worden als Alexandrië, was reeds een stad genaamd Rhakotis, die al honderden jaren bestond. Die plaats wordt genoemd door klassieke schrijvers als Plutarchus in Leven van Alexander, door Homeros in Odesseus maar ook door Strabo en Tacitus. De beroemde farao Ramses II had in Rhakotis een tempel voor Osiris laten bouwen. Dit geeft aan dat Rhakotis niet een onbeduidende plaatsje was. De tempels waren de plekken waar de bibliotheken stonden. En bij veroveringen werden steevast de tempels geplunderd inclusief de boeken.

Laat het weerwoord weg (manipulatieve selectie), dan krijg je het beeld dat we onzin verkondigen.

Ad Valvas en de witte autoriteit van Lefkowitz

In navolging van haar witte “wetenschappers” Boter en Flinterman presenteert Ad Valvas Mary Lefkowitz als de witte autoriteit die de zwarte onzin van Afrocentristen heeft weerlegd. We zijn uitgebreid ingegaan op de onzin die Lefkowitz heeft verkondigd”:

• Het idee dat wetenschap bij de witte Grieken begon is een racistische stelling die ontkent dat niet-westerse beschavingen al hoogontwikkelde wetenschappelijke kennis hebben geproduceerd.
• Het idee dat de Europese Verlichting niet racistisch is hebben we weerlegd met uitgebreide citaten van de belangrijkste denkers uit de Verlichting die in hun racisme verder gingen dan Hitler durfde te zijn.
• De presentatie van Griekenland als de bakermat van de democratie in plaats van als een slavenmaatschappij die ze in werkelijkheid was, is een verzinsel die niet op feiten is gebaseerd.
• Het idee dat diefstal alleen mogelijk is bij materiële goederen staat in schrille tegenstelling tot het concept van plagiaat en intellectueel eigendom.
• Haar manipulatie van de Griekse teksten die aantonen dat de Grieken hun kennis aan Egypte ontleenden hebben we met allerlei citaten ontmaskert.

Toch presenteert Ad Valvas Lefkowitz als een wetenschappelijke autoriteit in plaats van iemand die allerlei onzin beweert zonder enige wetenschappelijke basis: “Eén van die critici is de Amerikaanse classicus Mary Lefkowitz, die veel tijd en energie heeft gestoken in het weerleggen van de theorieën van de ‘Black Athena’-aanhangers. Zo wijst ze erop dat die zich beroepen op Griekse mythen, die je niet als betrouwbare historische bron mag beschouwen. Ook zijn er geen Egyptische teksten gevonden waaruit blijkt dat filosofen als Plato en Aristoteles hun ideeën van Egyptenaren hadden gestolen.”

De suggestie is dat wij ons beroepen op Griekse mythen als historisch bron. Iedereen kan de video zien en de tekst nalezen. We citeren niet uit de Griekse mythologie maar uit werken van Griekse autoriteiten als Plato, Aristoteles, Socrates etc die allen beweren dat ze hun kennis van Afrika (Egypte) hebben gekregen. Laat die citaten weg (selectie) en plaatst de suggestie alsof we ons op mythen zouden baseren dan schets je het beeld dat we onzinnig bezig zijn.

Het weerwoord op het domme argument Lefkowitz als zouden de Egyptische hiëroglyfen het bewijs moeten leveren dat de Grieken hun kennis niet uit Afrika hadden hebben we gegeven tijdens het debat. Het is alsof iemand zegt dat als een gebeurtenis niet in de krant staat, dan heeft die niet plaatsgevonden. Dus als Aristoteles zegt dat de wiskunde uit Egypte komt en er is geen Egyptische hiëroglief gevonden die dit bevestigt, dan liegt Aristoteles. Hoe dom kun je redeneren.

Dat Lefkowitz een doorgedraaide witte suprematist is blijkt duidelijk uit haar boek, maar die citaten zal Ad Valvas niet laten zien. Ze stelt namelijk dat de ontkenning dat Grieken de uitvinders van de wetenschap waren gelijk staat aan de ontkenning van de Holocaust: “Most of us are just beginning to emerge from the fog far enough to see where history-without facts can lead us, which is right back to fictive history of the kind developed to serve the Third Reich. It is not coincidental – that ours is the era not just of Holocaust denial but of denial that the ancient Greeks were ancient Greeks and creators of their own intellectual heritage.”

Ad Valvas concludeert dat dekolonisatie van de universiteit niet nodig is, want het gebeurt al: “Intussen is er aan de VU wel degelijk iemand die Afrikaanse geschiedenis geeft en in een verplichte collegereeks voor geschiedenisstudenten het eurocentrische wereldbeeld van de middelbare school bijstelt: docent Niet-Westerse Geschiedenis Frans Huijzendveld.”

Een witte man legt uit hoe hij het eurocentrisch beeld bestrijdt: “’Ik laat zien dat Europa pas in een vrij laat stadium van de geschiedenis begon deel uit te maken van een wereldwijd, door Azië gedomineerd  handelsnetwerk waarvan vooral China en de regio’s rond de Indische Oceaan het middelpunt vormden, maar waar ook regio’s als West-Afrika, het Middellandse zeegebied  en het Wolgagebied mee in contact stonden ”, aldus Huijzendveld. “West-Europa bevond zich lange tijd ergens in de periferie daarvan… Dat Black Athena-debat is hier begonnen vanwege één zin in een boek, die voor een student reden was om te stoppen met haar minor Antieke Cultuur. Als ze had doorgezet, had ze gezien dat de geschiedenisopleiding  aan de VU verre van Eurocentrisch is.’”

Dat is een duidelijk het voorbeeld van het gezegde: hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.

Een koe op zondag weet dat de Europese kolonisatie van de wereld in 1492 begon en daarvoor Europa geen leidende rol speelde in de wereldgeschiedenis. Maar dit feit erkennen betekent niet dat je niet Eurocentristisch bent. Het Eurocentrisme ligt in de manier waarop je kijkt naar de Europese Verlichting en de wijze waarop de productie van kennis is beïnvloed door het kolonialisme. Het debat is niet begonnen vanwege één zin, maar heeft een lange geschiedenis waar hij kennelijk niets van afweet.

Als dit de grote deskundige van de VU moet zijn op het gebied van Eurocentrisme, dan kun je liever een zwarte middelbare scholier die een cursus decolonizing the mind heeft gevolgd colleges laten geven op de VU. De kwaliteit van het onderwijs gaat dan in ieder geval een flink stuk omhoog.

De betekenis van de discussie en de ad Valvas manipulatie

De redactie van Ad Valvas presenteert zich graag als “het onafhankelijke, journalistieke platform van de Vrije Universiteit”. Met haar partijdige stellingname in het debat heeft zij zich gepresenteerd als de spreekbuis van de witte docenten. Met haar framing door middel van manipulatieve technieken probeert ze de legitimiteit van de eis van de zwarte studenten om de universiteit te dekoloniseren te ondergraven. Maar die legitimiteit is geen kwestie van emotie, maar een kwestie van rationeel beleid: wil de VU nog het witte bolwerk blijven waar ze eenzijdige perspectieven beschermen of wil de VU dat meervoudige perspectieven hun plek vinden in deze akademische instelling. Die vraag wordt beantwoord door sociale strijd, waaronder debatten. In die strijd heeft Ad Valvas haar positie ingenomen. Zwarte studenten zullen die positie moeten bestrijden en eisen dat ook Ad Valvas meervoudige perspectieven biedt in haar “onafhankelijk” medium.

Leeswerk

Een video-opname van het debat is te zien op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=WMu5IncT8OU.

De volledige tekst van de inleiding van Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru is te lezen op de website van het International Institute for Scientific Research: http://www.iisr.nl/tekst-van-de-presentatie-van-sandew-hira-en-djehuti-ankh-kheru-bij-het-debat-eurocentrisme-versus-afrocentrisme/.

Het artikel werd origineel gepubliceerd op iisr.nl:
Zie http://www.iisr.nl/de-eenzijdige-journalistiek-van-ad-valvas/

‘Een arrogant studentje’ ben ik genoemd, een ‘verblinde Creoolse’

VU-studente Emma-Lee Amponsah begon vorig jaar aan een minor Antieke Cultuur, maar stopte er al na een week mee omdat de studie volgens haar een ‘onvolledige, eurocentrische en racistische kijk op de geschiedenis’ geeft. Daarmee zwengelde ze aan de VU het debat aan over ‘Afrocentrisme’ versus ‘Eurocentrisme’. Hieronder legt Amponsah uit waar het volgens haar om draait.

Een ‘arrogant studentje’ ben ik genoemd,  dat het beter denkt te weten dan haar professoren, en een ‘creoolse’ die verblind is door afrocentrische fabels. Wie denk ik wel niet dat ik ben?

Wel, ik ben Emma-Lee Amponsah, een 22-jarige student. Ik kom uit een gezin van gemengde culturele achtergronden, namelijk Nederlands en Ghanees. Onlangs heb ik mijn studie in religiewetenschappen afgerond aan de Vrije Universiteit.

Ik koos ook een minor in Antieke cultuur, waar ik erg naar uitkeek. Ik was me bewust van het feit dat westerse universiteiten veelal doceren vanuit een westerse invalshoek, maar daar kon ik wel doorheen prikken. De cursusbeschrijving beloofde namelijk Egypte en Mesopotamië te behandelen; twee gebieden waar ik al langere tijd erg in geïnteresseerd ben en waar ik graag meer over wilde leren.

Zwart zelfbewustzijn

Al ver voor aanvang van het minorprogramma had ik mij al enigszins verdiept in vooral het oude Egypte. Ik was er nooit van overtuigd dat de bevolking van het oude Egypte wit was en zag de WestelijkAziatische gelaatstrekken van de huidige Egyptische bevolking (wat tevens geldt voor het overgrote deel van de rest van Noord Afrika) altijd als een gevolg van de West-Aziatische (noem het ‘Arabische’) expansie.

Las ik dan alleen ‘Afrocentrische’ boeken? Tja, wat is Afrocentrisme? Volgens docent Oudheidkunde Jan Jaap Flinterman is dat ‘een stroming uit de Verenigde Staten waarvan de vertegenwoordigers proberen het zwarte zelfbewustzijn te versterken met een beroep op een respectabel verleden in de Oudheid, dat grotendeels geconstrueerd is en niet overeenkomt met de werkelijkheid.’

Flinterman was tevens de eerste persoon die de term ‘Afrocentrisme’ inbracht in de mailwisseling die ik met hem had, op die manier een tegenstelling creërend tussen Afrocentrisme en Eurocentrisme.

Nee, ik las niet alleen ‘Afrocentrische’ boeken, een term die gemunt is door de Amerikaanse socioloog, historicus, schrijver en mensenrechtenactivist William Edward Burghardt du Bois, die de Afrikaanse geschiedenis bekeek vanuit een Afrikaanse invalshoek in plaats van een Westerse. De term wordt nu veelal gebruikt door beledigde ‘Eurocentristen’ die ageren tegen het verzet van de zwarte bevolking tegen de eenzijdige kijk op de geschiedenis die alleen de Europese overwinningen en daarmee de witte superioriteit belicht, onderstreept en herhaaldelijk bevestigt. Maar ik heb zeker wel boeken gelezen waarin stelling genomen werd tegen de talloze Eurocentrische boeken die ik sinds het begin van mijn schoolcarrière heb moeten lezen.

Zwarte Mozart

Ben ik dan een Afrocentrist? Niet in de betekenis die Flinterman eraan geeft. Ik hoor niet bij de groep die alles, wat uit Afrika komt, looft en de hemel in prijst. Ik weet niet of Mozart en Socrates zwart waren. Ik ben niet aangesloten bij een religieuze gemeenschap die kemetische yoga praktiseert en het Oude Egypte als heilig erfgoed ziet, om zo maar een aantal stereotyperende opvattingen over het zogenaamde Afrocentrisme te noemen.

Wat ben ik dan wel? Ik ben solidair met Afrikanen en Afrikanen in diaspora in de strijd tegen systematisch racisme, onderdrukking, witte suprematie, wit privilege en mentale slavernij. Dit is niet Afrocentrisch, dit is een kwestie van een empatisch vermogen. Daar hoef je overigens ook niet zwart voor te zijn.

Deze solidariteit staat echter totaal los van mijn wetenschappelijke standpunten. Ik sta voor de erkenning van het feit dat de bevolking van het Oude Egypte zwart was. Hóe zwart doet er voor mij niet toe, maar als Obama zwart is, is de oude Egyptenaar dat ook.

Onderzoek van de Egyptoloog Cheikh Anta Diop, die het melaninegehalte van Egyptische mummy’s mat, bewijst echter dat de Oude Egyptenaren qua huidskleur te vergelijken zijn met een volk dat leeft in het huidige Ethiopië, Soedan en Oeganda. Overduidelijk zwart dus.

Klakkeloos aannemen

Ik ben er ook van overtuigd dat Egypte, maar ook het Oude Mali en Ghana (met de bekende stad Timboektoe als kenniscentrum) en het noordelijke Soedan (Nubië) zeer ontwikkelde beschavingen waren die handel dreven, maar ook hoogstaande architectuur, bibliotheken en universiteiten hadden.

De Oude Egyptenaren zijn daarbij de grondleggers van wat wij kennen als de Griekse filosofie. Of deze gestolen is, weet ik niet. Tal van bronnen, waaronder Stolen Legacy van George G.M. James, beweren van wel. Waarom zouden we die niet aan kunnen nemen als waarheid, terwijl we van westerse schrijvers wèl geneigd zijn alles klakkeloos aan te nemen?

Nou, om het volgende: James zou een grote blunder begaan hebben. Alexandrië zou namelijk niet bestaan hebben voordat Alexander de Grote in Egypte kwam (331 voor Christus) en de bibliotheek van Alexandrië zou pas na de dood van Aristoteles gevestigd zijn.

Hoe kon Alexander dan een stad en bibliotheek hebben geplunderd en de boeken aan zijn mentor Aristoteles hebben geschonken, als noch de stad, noch de bibliotheek bestonden?

Met dat argument schoven Flinterman en Griekse Taal- en Letterkunde Boter en de heer Flinterman tijdens een debat in juni van dit jaar met schrijvers Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru het hele werk van James van tafel. Zij halen het werk van de Amerikaanse classicus Mary Lefkowitz , die zegt dat de zogenaamde Afrocentrische claims wetenschappelijk onhoudbaar zijn.

Archeologische vondsten bewijzen echter dat op de plaats waar later Alexandrië werd gebouwd, al eeuwen een stad bestond, Rhakotis genaamd, met een tempel. Tempels hadden doorgaans bibliotheken, dus konden zowel 'Alexandrië' als haar bibliotheek al hebben bestaan toen Alexander de Grote in Egypte kwam.

Bibliotheek geplunderd

Dit houdt in dat het wel degelijk mogelijk is dat Alexander de Grote de bibliotheek in Alexandrië heeft geplunderd en de inhoud ervan aan zijn mentor Aristoteles heeft gegeven. Hiermee houdt de hypothese van James stand. Maar naar deze mogelijkheid wordt niet geluisterd, want de orde is al gevestigd en daarmee is het fundament voor de antieke geschiedenis al vastgesteld.

Wie is Lefkowitz eigenlijk? Mary Lefkowitz is een Amerikaanse emeritus hoogleraar. Ze is voornamelijk bekend om haar anti-Afrocentristische boek Not out of Africa, waarin ze het werk van James aan de kaak stelt. In haar studies tegen het zogenaamde Afrocentrisme werd ze gefinancierd door een netwerk van rechtse organisaties die zwart Amerika het licht in de ogen niet gunt. In de jaren zeventig financierden deze organisaties de publicatie van een reeks boeken waarin onder andere werd geageerd tegen Black Studies (dat toen in opkomst was). Bij deze dubieuze financiering begint de ontmaskering van Lefkowitz’ vooringenomenheid en dus haar subjectieve positie.

Daar is echter het echte werk, namelijk de inhoudelijke kritiek, nog niet mee gedaan. Sandew Hira en Djehuti Ankh-Keru hebben tijdens het debat van 27 juni haarfijn uitgelegd wat er mis is met de inhoud van haar werk.

Wie is James? George G. M. James is een Guyanese historicus en auteur. Hij doceerde onder meer wiskunde, Grieks, logica en filosofie aan de universiteit. Hij is de schrijver van het controversiële boek Stolen Legacy, waarin betoogd wordt dat de Oude Grieken niet de oorspronkelijke schrijvers zijn van de werken die de zogenoemde Griekse filosofie vormen. De Griekse filosofie zijn volgens James gebaseerd op concepten die werden gestolen van de oude Egyptenaren. Dit ‘stelen’ noemen wij vandaag de dag plagiaat. Niet lang na de publicatie van Stolen Legacy is James vermoord.

Meerdere wetenschappers, zoals Martin Bernal, beweren dat het een normale zaak was voor Grieken om in Egypte te gaan studeren. Bovendien zouden de oude Grieken zelf ook naar Egyptische leraren verwijzen als zwarte Afrikanen met kroeshaar.

Irrationeel en emotioneel

“Maar”, zo zegt Flinterman, “aan die theorie hecht geen serieuze wetenschapper nog geloof.” Is dat nou wetenschap? Weten wij westerlingen het beter dan de Oude Grieken zelf? Het lijkt erop dat wetenschap alleen maar écht wetenschap kan zijn als het de Westerse (ofwel, Eurocentrische) visie ondersteunt.

En dat is nu precies het probleem dat ik met het debat van afgelopen juni wilde aankaarten. Wat maakt het werk van James - of een andere zwarte wetenschapper die de Afrikaansheid van oude civilisaties en de bijdrage hiervan aan de westerse civilisatie belicht - niet geschikt voor de wetenschap (behalve dan dat het Afrocentrisch zou zijn) en het boek Not Out of Africa van Mary Lefkowitz - dat vol drogredenen en inconsistenties zit (geschreven vanuit een Eurocentrische invalshoek) - wel?

 “Afrocentristen zijn vrij moeilijk te overtuigen”, aldus Flinterman. “Afrocentristen overschreeuwen ieder tegengeluid”, zegt aldus oudheidkundige Daan Nijssen in een verslag van het debat. Hier wordt het stereotype beeld bevestigd dat mensen van kleur al snel irrationeel, te emotioneel en onwetenschappelijk zijn (zo niet ‘Afrocentrisch’).

Op die manier wordt ieder zwart weerwoord tegen de gevestigde orde automatisch ongeldig verklaard. Het is een cirkel die niet te doorbreken is, tenzij je meegaat met de Eurocentrische massa die altijd objectief en wetenschappelijk is. Eurocentrisme is de norm, en daarom hebben zoveel mensen moeite deze vooringenomen en onwetenschappelijke positie in te zien.

Waarom is het belangrijk te weten dat de oude Egyptenaren zwart waren? En wat maakt het uit waar de klassieke filosofie ontwikkeld is?

Het probleem is dat zwarte mensen eeuwenlang systematisch onderdrukt worden en dat zij tot op de dag van vandaag geportretteerd worden inferieure, irrationele, onderontwikkelde mensen. De westerse geschiedschrijving bevestigt dit beeld, ondanks nieuwe ontdekkingen die anders bewijzen. De geschiedschrijving over zwarte mensen begint niet bij slavernij. Nee, de Westerse welvaart begint pas bij slavernij. De geschiedenis zoals wij die kennen, is geschreven vanuit een invalshoek die gunstig is voor het Westen, en het Westen alleen.  

Universele waarheid

Hier moeten wij ons overheen zetten, in naam van de wetenschap. Globalisering is een feit, maar de geschiedschrijving blijft eenzijdig en louter Westers. De perioden van grote vooruitgang in de Westerse wereld (neem de Nederlandse Gouden Eeuw) worden benadrukt en alle niet-Westerse bronnen van beschaving worden buiten beschouwing gelaten. Toch wordt de Westerse geschiedschrijving als universele waarheid beschouwd.

Daarbij is niet geheel onbelangrijk de ontwikkeling van de term ‘ras’, die hand in hand ging met de Westerse bloei, en opgevolgd werd door rassentheorieën en rassenhiërarchieën:  de nog altijd heersende idee dat hoe lichter je bent, hoe beter je bent.

Het is dan ook niet voor niets dat Flinterman en Boter tijdens het debat maar bleven hameren dat oude Egyptenaren niet zwart waren, maar wel donker. De grap is dat over de kleur van de niet-zwarte, donkere Obama nooit is getwist. Hij is en blijft de eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Dit laat zien hoe feiten geboetseerd worden naargelang het zo uitkomt.

Overigens is het zo dat geen enkele Afrikaanse taal van oudsher een woord kent dat zoiets betekent als ras. En laat deze term nou net van essentieel belang zijn geweest voor de legitimatie van koloniaal imperialisme, uitbuiting en slavernij. Stel je voor dat diezelfde zwarte mensen in vroegere tijden de bakermat van onze westerse beschaving vormden. Dan heb je toch een hoop inconsistenties te verklaren? Niet alleen zal het Westerse sprookje uiteen vallen, maar er zal ook een hoop rechtgezet moeten worden in de gehele Westerse geschiedschrijving enerzijds en beeldvormingen in de huidige samenleving anderzijds.

Noem mij een complottheoreticus, een Afrocentrist, een antisemiet, ik ben al zoveel dingen genoemd. Voor iedere poging om de Eurocentrische, racistische, wit privilege accommoderende gang van zaken aan de kaak te stellen, is er wel weer een nieuwe diskwalificatie.

Onwetendheid is een keuze

Het moet mij in ieder geval van het hart dat ik heus niet denk alle kennis in pacht te hebben, maar in het tijdperk van vrije informatie ligt kennis voor het oprapen en is onwetendheid een keuze. Bovendien heb ik in de afgelopen jaren geleerd om te gaan met wetenschappelijke informatie als onderdeel van mijn studie, dus ben ik ervan overtuigd minstens even goed wetenschap van onzin te kunnen onderscheiden als de heren Flinterman en Boter. Beter zelfs, aangezien hun vaardigheden klaarblijkelijk niet verder reiken dan de grenzen van het Eurocentrische instituut.

Dat het huidige, nog overwegend witte en Eurocentrische fundament binnen de academische wereld zichzelf voor schut zet door uit onmacht alles op alles te zetten om nog de laatste brokken van hun zelfopgebouwde constructie in stand te houden, doet mij niet schromen. Ik heb nog een lange studieweg te gaan, maar ik ben vastberaden een verandering teweeg te brengen die niet Eurocentrisch is, noch zogenaamd Afrocentrisch, maar slechts wetenschappelijk en rechtvaardig.

Door

Emma Lee Amponsah

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op Advas.vu.nl Zie link:
http://www.advalvas.vu.nl/sites/default/files/Opinie%20Emma%20Lee%20Amponsah%20PDF.pdf

Andere gerelateerde artikelen die daar werden gepubliceerd op Advalvas zijn:

http://www.advalvas.vu.nl/nieuws/aan-de-vu-wordt-geen-wetenschap-bedreven-maar-ideologie-gepropageerd & http://www.advalvas.vu.nl/nieuws/oudheidkunde-racistisch

Hieronder kan je de video vinden van de discussie die heeft plaatgevonden op de VU naar aanleiding van Emma's interventie. 

Statement: People’s Lives are more important than your privilege.

A few days ago, students from the University of Colour intervened in a talk given by an Air France KLM representative, confronting him and the audience with the mass deportations of refugees that the Dutch sate has been carrying out with the help of Air France KLM. The intervention took place at Amsterdam University College, a small ‘elite’ institution with a disproportionally large amount of wealthy students. During the disruption- all the students that were not associated with the action walked out of our five minute speech. Many of them proceeded to bash the action on a Facebook Group called ''The excellent and diverse people of AUC.'' They received support from a significant minority of the student body, outnumbering the supporters of the action within AUC. One of the organizers of the University of Colour is an AUC student themselves- and they decided to write a statement to call these students out for their oppressive behaviour. The University of Colour will publish this individual statement here on their behalve- in order to give them the opportunity to speak out without the fear of repercussions. (Trigger Warning: mentions of suicide, physical abuse, torture, genocide and racism).

I want to start by relaying an experience that brought tears to my eyes last week. This will help me to ensure that I respond from the heart. I refuse to disgrace the suffering of millions of refugees by turning this into a petty Facebook feud.

Last weekend I visited a conference co-organized by the University of Colour. Two of the speakers, Nyle Ford and Derecka Purnell, were organizers for Black Lives Matter. They explained to us that when we learn about the past- we always imagine ourselves being on the right side of history. We see ourselves marching on Washington with Martin Luther King and bravely joining on the freedom rides. In any case, we certainly do not imagine ourselves being part of the enormous white supremacist backlash that existed against the civil rights movement. The reality, however, is that rebels are nearly always few- and that “you can’t be neutral on a moving train.’’

Someone already mentioned Hannah Arendt’s concept of the banality of evil (for those who immediately utter Godwin’s law, read this, this and this). How Eichmann was just a loser doing his job and how everyone yet no one is responsible. Indeed, it is telling how the official position of Air France KLM- namely, that they are ‘just doing the transportation’- mirrors that of the Dutch railway company NS during the Second World War (although they earned a calculated 2.5 million euro’s for their services). The Dutch collaboration was so firm that, as a Jew, the chance of survival was higher in Nazi Germany than it was in the Netherlands. Now, as then, some people take responsibility- yet most people don’t. The most ‘’liked’’ comment in this group states that ‘’a social media director’’ is ‘’as accountable for this issue as the pilots[, passengers] and stewardesses on KLM's airplanes.’’ I want to stress that all of them do bare responsibility- yet more so for the social media director (I’ll get back to his position later). This example perfectly illustrates the power we all have- yet also the privileges we have to be prepared to sacrifice if we truly stand for solidarity:

In May this year, a flight from Paris to Bamako (Mali) was cancelled as passengers intervened in a deportation, one of many incidents of the past few years where forceful deportations are upsetting staff and passengers who help the deportee resisting. Filmmaker Laurent Cantet was on board the aircraft with his film crew when the deportation of a 50-year-old Malian citizen escalated: Laurent Cantet reported that he initially thought a fight had broken out between passengers, when two plain clothed officers identified themselves as police after starting to restrain the victim by sitting on him. One officer hit him in the stomach, the other seemed to strangle him as his screams subsided and he lost consciousness. 

Passengers, many of whom were black, started getting very upset, one started filming the scene with his mobile phone, upon which an officer threatened to arrest him and started taking photos of passengers standing nearby. Police then took the deportee off the plane, leaving behind a stewardess and several passengers in tears. Police then tried to find the film material that was made on board, and started blaming another passenger, Michel Dubois, of having initiated the conflict. In an extraordinary move by police, Dubois was arrested, upon which passengers protested and refused to sit down. Police then attempted to strike a deal: saying that they would allow Dubois on board again, if they would accept the deportation to go ahead. The flight was finally cancelled by the pilot, the 50-year old Malian citizen was charged and convicted with refusal to cooperate with his deportation and resisting police officers.

This bravery of KLM employees was also expressed collectively. On the 5th of July, 2007, representatives of the central trade union committee (comité d'entreprise, CCE) of Air France passed a motion demanding from Air France KLM Group shareholders to "stop the use of aircraft of the Group Air France KLM for the deportation of foreigners." Passengers too, did not confine their activism to spontaneous solidarity on their flight. On the 15th of September, 2014, the Amsterdam-based refugee collective Wij Zijn Hier (We Are Here), wrote the following statement (translated):

It is that time again! The IND will for the third time make an attempt to deport Antonio Mavinga. Tomorrow, 16-09-2014, this father of three daughters and resident in NL for 15 years, will at 21:10 be deported to Angola, where he will be imprisoned, tortured and executed. 

Get into action and stop the deportation of Antonio Mavinga. We have done it before. Nearly two weeks ago, the deportation was cancelled by KLM out of fear for reputational damage.

They may think that we have forgotten Antonio Mavinga, they may think that we are asleep this time. They may think that our sense of justice and empathy was only temporary. But I'm sure you also this time will save the life of Antonio Mavinga and that of his family.

Write on the KLM Twitter / Facebook page: I do not tolerate the deportation of Antonio Mavinga. If you cooperate with this international crime, I will not fly with your company. The flight number is KLM581. Ensure that Antonio Mavinga will not be taken. The Netherlands speaks out!

Thus, random potential passengers were able to temporarily halt an impending deportation. Clearly, everyone has the opportunity to take responsibility- whether we act on that is another matter. As this example shows, however, the responsibility of the social media manager is more pronounced. One of the specific tasks of the social media team of KLM is to manage these twitter/facebook storms. In these moments, they are acting in direct opposition against the people who are deported- as well as the refugee (solidarity) movement that backs them. The speaker was managing a team that is responding to questions about the deportation of people like Antonio Mavinga with these kinds of messages:

we appreciate your concerns. For privacy and security reasons, we can not confirm that this person will be travelling with us. More in general - if airlines carry inadmissible passengers, this is always by order of the authorities. That includes KLM. For questions and remarks regarding governmental policies, we refer you to the authorities.

On top of all this, it is quite obvious that, in this day and age, the value of the shares of corporations are very much tied to their image. There is a reason that 540 billion dollars are spend annually on advertising alone- enough to wipe out global poverty nearly 10 times over according to UN figures.There is, indeed, a reason that Air France’s central trade union framed the problem of deportations as a PR-scandal:

Philippe Decrulle, CFDT representative in the CCE, declared that with the motion employees want to warn shareholders that the bad reputation that Air France is gaining especially in Africa is bad for business: "It is increasingly evident that the employees are fed up [with deportations]", he said. "[Shareholders] have to be aware that the deportations can damage the image of the trademark Air France. They will most probably lose money. We are defending our means of work. We believe the deportations should be stopped and a memorandum should be passed immediately", Decrulle said.

Indeed, the very task of PR-managers is to build a good public image of a corporation or state- and to isolate any malicious behavior as aberrations that are unrepresentative of the supposedly benevolent actor. If we consider a bureaucracy to be a functioning machine or organism with differing parts and activities, however- then the implications for ideologically separating these from each other become damning. It might be revealing here to examine the calls for academic and cultural boycotts of Apartheid South-Africa, Indonesia and Israel by respectively Black South-African, Palestinian and West-Papuan civil society. As Punks Against Apartheid explains: ''this is a country that actively recruits recruits musicians to go to international festivals to promote its ''image'', launching the “Brand Israel” campaign in 2006 with the explicit goal of turning attention away from the country's war crimes in order to prop itself up as a cultural capital of the world instead.'' Similarily, Air France KLM is sponsoring institutions like AUC and giving lectures to build up its public image as a benevolent corporation. The lectures also serve as a networking event to recruit new managers.

As the US Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel explains:

Why don’t we take direct action against the Israeli government since the government—and not Israel’s academic establishment—is responsible for serious wrongs committed against the Palestinians?

Israeli universities are in fact governmental institutions. Many are directly involved in furnishing the ideological justification and technical means for the Occupation to continue. Several have benefited materially from the Occupation by building on confiscated Palestinian land in East Jerusalem and the West Bank. Not a single Israeli academic institution has petitioned the Israeli government to protect Palestinian rights to education or to cease interference with and destruction of Palestinian schools and colleges. Furthermore, just as the boycott of sporting activities was extremely effective as a means of expressing revulsion at the institutions of South African apartheid, Israel’s academic institutions are a major conduit of Israeli communication and propaganda to the world: they convey a sense of the “normality” of Israel’s democratic society, of its civilized values, of its contributions to the world of learning.  A boycott of academic institutions is the strongest message possible that Israel cannot claim normality and ask to be considered in the fold of democratic societies while maintaining an apartheid state and a brutal occupation.

Of course, similarly, KLM employees benefit from the deportations as it partially pays for their salaries. They are also the ones who have to carry them out. The Air France unions have taken responsibility and called for an end to deportations. The KLM social media team, however, has never condemned KLM's complicity. In fact, they have actively defended it. PR managers of KLM are a major conduit of KLM's communication and propaganda to the world: they convey a sense of the ''normality'' of KLM's corporate identity, of its ethical business values, of its contributions to the world of travel. A boycott of all KLM institutions is the strongest message possible that KLM cannot claim normality and ask to be considered in the fold of ethical businesses while maintaining an active complicity in mass deportations. USACBI again:

Can a boycott by citizens against a whole nation [or corporation] really be effective?

Numerous South African anti-apartheid activists, including Bishop Desmond Tutu and former President Nelson Mandela, have stated that the international campaign of boycott and divestment against the apartheid regime was an important factor in bringing down that system through negotiation rather than violence. Though ideally a boycott would bring to an end every form of external support to the country being boycotted, it may fall short of that goal and still have real material effectiveness. Any drop in investment or exports has palpable effects on an economy. [Or revenues in the case of KLM] Furthermore, the public expression of moral and political distaste has direct effects on the people of the boycotted country, undermining their morale and their will to support the policies that have led to disapproval and isolation. [As can be seen, in the case of AIR France KLM, in the collective call for an end to deportations by the main unions of Air France] While the initial response may be defiant, as the effects of a boycott begin to mount, the privileges gained by systems of apartheid and discrimination cease to be worth the cost.

Indeed, it is no coincidence that disruptive campaigns against deportations have been succesfull before. After sustained pressure by anti-deportation campaigners in the UK, for example, XL Airways pulled out from further deportation flights. All of the above, of course, clearly demonstrate the value of Tuesday’s action. Indeed, perhaps the KLM speaker should have taken the title of his lecture at AUC more seriously: ‘’Using social media to change KLM Royal Dutch Airlines to be less about ads and more about acts.’’

If we can identify KLM’s employees and passengers as cogs in the deportation system, however, so can we identify many AUC students as passive- perhaps even apathetic- observers. As Noam Chomsky observed about the holocaust:

...despite Hitler’s personal appeal, direct support for his genocidal projects was never high. ...Norman Cohn observes that even among Nazi party members, in 1938 over 60% 'expressed downright indignation at the outrages' carried out against Jews, while 5 percent considered that “physical violence against Jews was justified because ‘terror must be met with terror’.” In the Fall of 1942, when the genocide was fully under way, some 5% of Nazi Party members approved the shipment of Jews to “labor camps,” while 70% registered indifference and the rest “showed signs of concern for the Jews.” Among the general population, support for the Holocaust would have surely been still less. The Nazi leaders required no popular enthusiasm in order to carry out what the Nazi press described as the 'defensive action against the Jewish world-criminals,' ...and to purify the society, and the world, by eliminating the 'bacteria, vermin and pests [that] cannot be tolerated.' For these tasks, the leadership needed little more than 'a mood of passive compliance,' apathy, the willingness to look the other way....

Of course, this is not to say that the current deportation system in any way equals the mass industry of death camps that characterized Nazi Germany. Rather, what this tells us is that, if the latter was possible without widespread explicit support- then certainly anything is.  It demonstrates that we have to ponder, at all times, deeply about the ways in which we are complicit in oppression- and, more importantly, how we can take responsibility.

So I was disappointed last academic year. Disappointed when AUC students expressed their support in droves for a statement that found protest less important than stains on the bottom of a shoe (a red square was graffitized on the pavement). I was, however, able to understand the sentiment. Although I never felt the need to actively oppose the student movement- with all its flaws, it was still undeniably progressive- I hesitated at first to become actively involved. Although the university is intimately connected to the problems that plague this world- it does require imaginative power to feel like you are just rallying for the most privileged people in this society. This was especially the case before the creation of the University of Colour.

This time, however, was clearly different. Everyone had been confronted over the summer with the massive structural violence that refugees face- if they hadn’t been already before. In this context, it was deeply disturbing to see literally all AUC students who were not involved in the action walk out when we tried to finish our 5 minute speech. I do not say this to demonise the people who attended that lecture. Indeed, I believe I have throughout this response emphasized that evil does not lurk in its stereotypical imaginary. I can also recognize that the unanimous walk-out was at least partially motivated by empathy. In fact, I too felt a certain hesitance for potentially offending the KLM manager- no one likes to make others feel bad. Indeed, even our speaker hesitated, enabling the KLM manager to completely overpower the ‘’mic-check.’’ When we discussed this afterwards, we were happy for our ability to empathize with everyone. Indeed, we were not challenging the KLM-employee but his corporation. We were not challenging individuals but oppressive structures.

We need to recognize, however, that a certain perversity can easily creep into empathizing solely in our daily interactions. If these interactions only concern privileged people- our empathy will be confined to them as well. The answer, then, lies not in hating our opponents, but in extending our empathy to those who are invisibilized. This will put hurt feelings into perspective- enough so not to hesitate when we address massive deportations. Indeed, this is exactly what the speech aimed to do: to tell about the suffering of people who have been deported by KLM. To force us to no longer shut our eyes. To end this ‘’mood of passive compliance, apathy, the willingness to look the other way....’’

I would, however, give too much credit to our opponents if I solely focussed on their restrictive sense of empathy. Indeed, they didn’t hesitate to join us- they walked out on us and proceeded to bash us on Facebook. There is clearly something wrong when the feelings of a wealthy documented white man is considered to be more important than the lives of undocumented people, mostly of colour. Indeed, more nefarious motivations are certainly involved- and these need to be called out. My intention is not to generalize my criticisms to everyone who disagrees with us- I believe you can perfectly well assess for yourself what applies to you and what doesn’t. I will especially deal with the two top reactions on the disruption video- both of which received more ‘’likes’’ than the actual intervention:

I appreciate that people are upset by the actions of the KLM (unfortunately im in a situation where i can not hear what is being said in the video all that well) but i don't agree with this. The speaker was from the KLM, but he came to speak about a different topic for our education, which was (as i understand it) subsequentially disrupted by the students from the university of college in a rather confrontational manner. I do not like how this represents the student body of auc, and how this may negatively impact the willinness of future speakers to come and present at auc. To clarify: I do not defend the actions of KLM, i am critisising the manner in which the students chose to protest this and represent auc.

There are two arguments that can be discerned from this. First, she is questioning the adequateness of the target of the action. I believe, I have already addressed this sufficiently. The second part is more explicit: ‘’I do not like how this represents the student body of auc, and how this may negatively impact the willinness of future speakers to come and present at auc.’’ This comment is about extremely petty privileges that should not be of any concern whatsoever when we are talking about the very survival of people. Don’t make this about yourself. (Also, the convenor of the event even specifically complained to us, ‘’You are hurting me.’’). Another top comment that was very telling: ‘’Personally, I was really interested in the lecture of the guest speaker since it is so very different from the courses given at AUC, but unfortunately it was shifted towards [the mass deportations of refugees]...’’

Lastly, about the ‘’I can not hear what is being said.’’ Or, as another top-comment put it: ‘’I do not have an opinion about KLM's actions and frankly I don't know enough about it to say anything, however [proceeds to make an ignorant response anyways].’’ How about you actually use google and do some research before you write on the subject? We are talking about people’s lives here, you should definitely not feel comfortable talking about that if you are not informed. Especially if you are picking the side of the oppressor. Now on to the second most liked comment (first part):

Absolutely inappropriate time, place and method of bringing this up. Intimidating a social media director, who is as accountable for this issue as the pilots and stewardesses on KLM's airplanes. If those who arranged this wanted to start a discussion, as they claimed in conversations with the dean following, they should have posed the question in a much less confronting manner and understood that this is not somebody they should be angry at.

I’ll address the ‘’tactical advice’’ later. Let’s start with ‘’intimidating.’’ It is quite perplexing that the 52 of you who liked this comment find a dozen students giving a short speech ‘’intimidating.’’ Is this perhaps because the majority of us were of colour? Or are you simply so blind to your privilege that you carelessly apply this word to yourself, right in the middle of a discussion about refugees being choked to death by military police during their deportation? Second part:

Seriously, this made me ashamed to be an AUC student. It showed complete lack of maturity as well as what seemed to be a very superficial interest in what they were "protesting". If you really care about a cause, organise, invite somebody from KLM's board of directors, and have a proper conversation. If you care about who the school is recieving scholarship money from, arrange a meeting with the dean and discuss criteria for scholarship donors. Don't act like idiots and then film it so you can put it on facebook for all your friends to see how "politically involved" you are. Your cause is valid but, to me, you look like a bunch of fucking posers.

This part of your comment is truly and utterly disgusting. Let me give you a fucking reality check here. Several people directly or indirectly involved in our group - who you claim have ‘’a very superficial interest’’ in this issue - have friends, people they know or loved ones who were locked up in alien deportation prisons for months. Some were also deported and families were torn up. As you probably don’t know- because you clearly don’t give a fuck about these people- refugees can be imprisoned without being charged with a crime for up to 18 months, then dumped on the streets to be picked up again at any time the Dutch state pleases. This also goes for whole families with children. I’m curious how you would feel when you had to visit someone who you care about in a prison- to find bruises all around their neck- not knowing whether they were abused or tried to commit suicide. Have you actually ever spoken with someone who has gone through this recently? Have you ever donated something to We Are Here, who are right here in Amsterdam? Have you met any of them? Or gone to any of their protests or actions? Did you even know they existed? For your information, the University of Colour has organized with We Are Here. We actively support them. Some of us have spent nights volunteering at the Central Station (#RefugeesStation) to welcome and assist refugees. But all that doesn’t help that much when people are deported to war-zones and other dangerous situations they fled in the first place. It does not really help when people are dehumanised to such an extent that they are forced to commit suicide in a tiny Dutch cell.

Don't act like idiots and then film it so you can put it on facebook for all your friends to see how "politically involved" you are. Your cause is valid but, to me, you look like a bunch of fucking posers.  

Again, maybe you should take your head out of your privileged ass. The reason we posted the video three days after the date was because people were hesitant to have their face on the internet. Even before the University of Colour had its first meeting- a right-wing medium picked up on our mail-address and gave it to its readers. We immediately received dozens of death threats and had to change it. That is the reality any anti-racist organization has to face in this country. In any case, long-term social organizing is never a hobby. High levels of stress are very common- and so are burnouts. I am not telling you this to claim that we are oppressed- we don’t face deportations for our actions. Indeed, some physical and mental health risks are a small price to pay for reclaiming our humanity.

Now I’ll get to your ‘’tactical advices.’’ Let me start of by saying that you could have googled easily why everything you said was wrong, which shows us that you don’t really care about this at all. These same fallacious ‘’tactical’’ criticisms have been made over and over and over to every single social movement in history, always by people who have no clue what they are talking about. It is obvious that you have never in your life participated in grassroots social organizing- and that you have never studied social movements either. The reason you are giving this ‘’advice’’ is not because you care about this issue, but simply because you want to assert your dominance and put people back in their place. It was interesting to see you turning suddenly quiet when you were handled on the UoC page, where you didn’t have your reactionary mob to back you up.

You said we should not have had a confrontation with Air France KLM? We should just ‘’invite somebody from KLM's board of directors, and have a proper conversation’’? That is the same corporation that has refused to say anything except ‘’we simply handle transport.’’ You want us to accept such an offer, if that would even be possible, so we can talk about the fate of refugees without the actual refugees present? I guess that would fit your colonial paternalistic mindset. Let me quote Martin Luther King for you- since he’s probably more or less the only activist you have ever heard of:

You may well ask: ‘Why direct action? Why sit-ins, marches and so forth? Isn't negotiation a better path?’ You are quite right in calling for negotiation. Indeed, this is the very purpose of direct action. Nonviolent direct action seeks to create such a crisis and foster such a tension that a community which has constantly refused to negotiate is forced to confront the issue. It seeks so to dramatize the issue that it can no longer be ignored. My citing the creation of tension as part of the work of the nonviolent resister may sound rather shocking. But I must confess that I am not afraid of the word tension.

Oh, but of course, the Dean is already on it, so you want us to ‘wait’ until the proper procedure is done right? No matter the fact that people are being deported every week, sometimes daily, by Air France KLM. Also, for clarity’s sake, the intervention was not aimed at AUC, but at the entire Air France KLM. We will not let them spread their propaganda anywhere undisturbed. MLK again:

We know through painful experience that freedom is never voluntarily given by the oppressor; it must be demanded by the oppressed. Frankly, I have yet to engage in a direct-action campaign that was "well timed" in the view of those who have not suffered unduly from the disease of segregation. For years now I have heard the word "Wait!" It rings in the ear of every Negro with piercing familiarity. This "Wait" has almost always meant "Never." We must come to see, with one of our distinguished jurists, that "justice too long delayed is justice denied.

Let me now quote the speech that you all walked out off:

Said Ahmed, 5th of November 2013. Lived over 19 years in the Netherlands and was suddenly deported back to Somalia by the Dutch state and transported by KLM. In Mogadishu he had no family, no friends or form of support. He fled as a kid and barely even spoke his own mother tongue. He has no house, no food, no security and was injured a year ago by a bomb that went off near him. He tried to commit suicide by jumping of a building, but was stopped just in time. His life in his own words is a ‘nightmare’ ever since he was deported. 

Tuesday, 5th of March 2013, We Are Here writes: ‘’To our surprise one of our fellow refugee activists was suddenly captured by the state and being deported back to Sudan against his will.’’ This was during a time where Sudan was highly unstable and there being a lot of violence. Report by human rights organizations even stated that it was not uncommon in Sudan to detain, interrogate and abuse asylum seekers who returned back. Still, the member of We Are Here was deported by KLM. When KLM was presented an open letter of protest they simply responded by saying we are ‘’just being the carrier.’’ 

Utrecht, 4th of March, 2013: a refugee from Iraq heard he was going to be deported back to Iraq, committed suicide by setting his own house on fire, letting his body burn while being alive. 

30th of January, Rotterdam. 2014. Another refugee is deported after having been held in a detention centre for more than a year, where he had to celebrate his 20th birthday. He also tried to commit suicide, but failed. This person was only two years younger than I am.  

These are just some of the many unheard and silenced refugee stories who are systematically deported by the state with the help of KLM.

So let me finally address your colonial paternalism. I suppose I can be short about this. You said that the University, of Colour, showed a ‘’complete lack of maturity’’- and subsequently told them how to address their issues while knowing absolutely nothing about it. This reminds us of colonial times where people of colour in the global south were colonized- supposedly for their own good, because the white man knew better how to help them. As the late Eduardo Galeano said, ‘’I don't believe in charity. I believe in solidarity. Charity is so vertical. It goes from the top to the bottom. Solidarity is horizontal. It respects the other person. I have a lot to learn from other people.’’

Your objections remind me of a white woman, with a passport, who commented on the national demonstration event page of Refugees Welcome. This was organized by the anti-fascist group AFA that has actually worked and spoken with the We Are Here collective. This person with a passport, however, told the AFA that demonstrations would only alienate people. Instead, the AFA should ‘’actually help’’ the refugees by giving food and blankets. In other words, she wanted us to not consider the ways in which we are implicated in power structures that create the suffering of these refugees. Rather, she wanted us to position ourselves as benevolent white documented saviours who will rescue these refugees from their plight. The refugee collective We Are Here adequately responded to her: (translated)

We are not asking for food or material things, we need solidarity and human dignity. In practice, it is of course always and-and. Because without food you will die. But during all past meetings the refugees have mainly called for bringing out the political message. Giving breadcrumbs on the one hand, and throwing bombs and sealing borders hermetically on the other, is an untenable situation. In any case, the refugees of We Are Here will be present on Sunday.

Your petty criticisms also reminds me of white ‘’progressive’’ supporters of Bernie Sanders, who cried foul about Black Lives Matter activists ‘’hurting their own cause’’ for intervening in his speech a few months ago (the rally was cancelled, and it had thousands of attenders, not 12). Although it is true that their intervention upset many supporters- a lot of them even started shouting racist shit like ‘’white lives matter’’- as I mentioned earlier, nobody expects any kind of majority standing on the right side of history. As a blog-post about the Bernie intervention summarizes:

White Nonsense: Disruptions like this do a big disservice to a great cause.  Anything you’ll say in these minutes will be overshadowed by the fact that your hijacked the microphone. 

Reasoned Response: Well, let’s look at the evidence.  If we’re talking about the interruption of Bernie Sanders’ speech then we can see that in the week following that action: 

August 8th (evening): Sanders names a black activist, Symone Sanders, as Press Secretary.  Her first official action is to introduce him at another event in Seattle.

August 9th: After an event in Portland, Sanders went out of his way to meet with Black Lives Matter activists.

August 10th:  Sanders’ campaign adds a new set of racial justice policies to his campaign platform,including action on physical violence against black people, disenfranchisement, and economic exclusion.  The platform won praise from Deray McKesson who has emerged as a media spokesperson for BLM.

August 11th: Black Lives Matter activists get invited onto the stage.  They open Sanders‘ event in Los Angeles.

Here is another recent example that even more closely resembles the one at AUC:

A group of all-Black activists did a Valentine’s Day action in the town of Walnut Creek, a predominantly white and upper-class neighborhood with a history of white supremacist politics and rallies. We took over local businesses to call out the names of Black people who had been murdered by the police. We demanded an end to complacency.

We spent no longer than five minutes in each restaurants surrounded by white folks who refused to look at us – some plugging their ears, others calling out slurs, others mumbling that we “deserve to be shot.” None of us carried guns, none of us threatened anyone (aside from our presence as Black), and no one was harmed.  

That being said, the action was not “peaceful” because it wasn’t intended to be. A few days later, amidst allegations that we “bullied and harassed” people, a former peer (and aspiring police officer) sent me a long message expressing his outrage at what we had done.

He asked me why we could not take a “less Black panther” approach and instead be more “peaceful” – maybe handing out flyers or working directly with the police department. (I wondered if he was talking about the Black Panther party that provided free meals and education to entire communities of Black children, but decided, probably not).

I responded that, any time a group of Black people go anywhere to do anything, we are automatically assumed violent or suspect. We are not allowed to take up space, and once we do – even if it is to beg that people see us as human and stop killing us – we are infringing upon the privilege and ignorance of those who who wish to remain blissfully unsympathetic.

I responded that, if we had interrupted people’s brunches to perform a Valentine’s Day song rather than to protest police brutality, we would be entirely welcome. (Because Black people can entertain white people for centuries, but asking to be recognized as human is crossing the line!)

I responded that we have, in fact, tried all of the “peaceful” tactics he had suggested – only to have our flyers thrown away, our request to view videos of police executions denied, our humanity denied again and again.  

The days of going up to someone with a gun and nicely asking them to stop murdering our people are over. There is nothing “peaceful” about the murders of Black and Brown people – and asking folks to “remain calm and civilize” is nothing but a justification for that violence.

What makes your criticisms especially ridiculous is that these tactics which you call ‘unpeaceful’ completely adhere to the ideology of non-violence. There are much more combative tactics- and many of them have been effective and have gained widespread support in the past. The most obvious one is armed insurgency- something Western ‘progressives’ tend to support when it happens out there in the global south, but not in our own backyard. Then there are ‘riots.’ Lots of ‘riots.’ It is evident that the Baltimore and St. Louis rebellions were absolutely crucial to the Black Lives Matter movement. Insurgency, however, figured prominently during the civil rights movement as well. Between 1963 and 1968, there were at least 341 uprisings in over 254 cities in the US. Quantitative studies have demonstrated strong correlations between the ‘riots’ and subsequent state reforms that were favourable to African-Americans (D. McAdam, 1982, p. 221-222).

This is why more combative organizations such as the Black Panther party received such widespread support. According to a 1970 Harris poll, 66 percent of African Americans said the activities of the Black Panther Party gave them pride, and 43 percent said the party represented their own views. In fact, militant struggle had long been a part of black people’s resistance to white supremacy. The political prisoner Mumia Abu-Jamal boldly documents this history in his 2004 book, We Want Freedom. He writes, “The roots of armed resistance run deep in African American history. Only those who ignore this fact see the Black Panther Party as somehow foreign to our common historical inheritance.” In reality, the nonviolent segments cannot be distilled and separated from the revolutionary parts of the movement (though alienation and bad blood, encouraged by the state, often existed between them). Pacifist, middle-class black activists, including King, got much of their power from the specter of black resistance and the presence of armed black revolutionaries. Indeed, even the conservative NAACP had 50 local armed chapters in the south- and Martin Luther King himself sometimes carried a gun for protection.

Although there were tactical disagreements- Martin Luther King would never stab his movement in the back over this. Indeed, this is what he said about the ‘riots’ just weeks before he was assassinated:

It is not enough for me to stand before you tonight and condemn riots. It would be morally irresponsible for me to do that without, at the same time, condemning the contingent, intolerable conditions that exist in our society. These conditions are the things that cause individuals to feel that they have no other alternative than to engage in violent rebellions to get attention. And I must say tonight that a riot is the language of the unheard.

Indeed, during the Baltimore uprising this year, the local priest Farajii Muhammad defended the right of their communities to express their grievances- and even proceeded to praise the Bloods and the Crips for enacting a truce in favour of solidarity.

At the conference co-organized by the University of Colour last Saturday, Black Lives Matter organizer Derecka Purnell shared a speech she gave at her campus in Harvard. Every 28 hours a black person is killed in the United States by a police officer or state-sanctioned vigilante. In a combination of righteous anger and pain- with tears in her eyes- Derecka asked the Harvard students to ponder the meaning of that slogan we all shout so often: ‘no justice, no peace.’ She asked us to be true to those words. Our comfort is not more important than the lives of black people who are shot nearly everyday- than the millions who are incarcerated, exploited and oppressed. We should not be peaceful- because in these circumstances that means giving up a part of our humanity.

In the end, the crux of the matter is quite simple. If you have tactical disagreements, then go and do the work, show us that it is effective, inspire us- and we will join you.  But also, try not to be so short-sighted. As Peter Gelderloos summarizes:

tactics should always flow from the strategy, and the strategy from the goal. Unfortunately, these days, people often seem to do it in reverse, enacting tactics out of a habitual response or marshalling tactics into a strategy without more than a vague appreciation of the goal. (…)

Letter writing is a tactic. Throwing a brick through a window is a tactic. It is frustrating that all the controversy over “violence” and “nonviolence” is simply bickering over tactics, when people have, for the most part, not even figured out whether our goals are compatible, and whether our strategies are complementary or counterproductive. In the face of genocide, extinction, imprisonment, and a legacy of millennia of domination and degradation, we backstab allies or forswear participation in the struggle over trivial matters like smashing windows or arming ourselves? It boils one’s blood!

Here is another great statement on diversity of tactics by refugee-organizer Harsha Walia.

At this point, I need to return shortly to effectiveness of more combative tactics, which is also recognized by the state itself. As Gelderloos notes:

[The FBI] lists the importance of preventing the rise of a black “messiah.” After smugly noting that Malcolm X could have fulfilled this role, but is instead the martyr of the movement, the memo names three black leaders who have the potential to be that messiah. One of the three “could be a very real contender for this position should he abandon his supposed ‘obedience’ to ‘white, liberal doctrines’ (nonviolence)” [parenthesis in the original]. The memo also explains the need to go about discrediting militant black [people] in the eyes of the “responsible Negro community” and the “white community.” This shows both how the state can count on knee-jerk pacifist condemnation of violence and how pacifists effectively do the state’s dirty work by failing to use their cultural influence to make militant resistance to tyranny “respectable.” Instead, pacifists claim that militancy alienates people, and do nothing to attempt to counteract this phenomenon.[emphasis mine]

I would be giving you way, way too much credit though, if I would put you into that category. You are not just condemning ‘violent’ resistance- you are condemning all forms of activism. Your ‘’advice’’ is not to change our movement tactics- which already fit the ideological doctrine of non-violence- but rather to wholesale abandon activism in favour of institutional lobbying. I’ll rephrase Gelderloos’ last sentence for you: ‘’smug privileged assholes claim that activism alienates people, and do nothing to attempt to counteract this phenomenon- in fact, they tend to try very hard to make that claim a reality.’’

Indeed, you are not with us at all. You are an enemy of the refugee solidarity movement. Let’s be real here, there are AUC students who like the fact that we have corporate sponsors. Students do make use of the opportunity to go and work for Air France KLM and Shell. The most liked comment was only worried about damages to AUC’s reputation in corporate circles- and the ability to have corporate lecturers come to AUC. You are totally fine with being complicit in mass structural violence- you want to benefit from this system. You were angry, exactly because the disruption endangered your cannibalistic form of privilege.

But what about the scholarships?! Indeed, the endangerment of the scholarship fund is the only relevant argument that you could possibly have made. It is telling that none of the top-comments mentioned this. Indeed, I highly doubt that all of you really care that much about the scholarships. Nevertheless, I will address the argument because it is important. Everyone deserves access to education. Period. I completely agree with that. It is exactly because of that conviction that I can’t allow Shell and KLM to cover up their structural violence with token scholarships. Refugees rarely have good access to education when they are deported with the help of Air France KLM. The crimes of Shell are so numerous that is impossible to make any kind of synthesis, but I’ll give one pertinent example. The corporation has been ankles deep in the invasion of Iraq, meeting with Cheney's energy task force in 2001 to help plan the war. It was richly rewarded with contracts afterwards. In 1982, Iraq was rewarded with a medal by UNESCO for eradicating illiteracy. Today, only 74,1 percent of its population remain literate. Primary school attendance rates dropped from a 100 to 85 percent. Regardless, most classrooms in Baghdad currently count over 80 students, in some cases up to a 120. (Abdul-Haq Al-Ani, 2015, p. 182-188). I could also make a more obvious point about Shell. According to statistics by the American Association for the Advancement of Science there will be 50 million climate refugees by 2020. Most of them will have none or lacking access to education.

Challenging the very structures that make the university inaccessible, then, is the only real solution. This is exactly what the University of Colour is doing. Because of its efforts in the Maagdenhuis liberaton, a diversity commission has been established which will, among other things, issue recommendations to structurally improve the accessibility of AUC- as well as the entire University of Amsterdam. Indeed, vastly larger sums of money than the necessary scholarships are being wasted on real estate speculation- another structural issue that the newly established finance commission will look into. In any case, I understood that 80 percent of the scholarship fund is already paid for by the UvA and VU- not the sponsors. In addition, if for some reason the fund will be slashed- you can count on the University of Colour to be the first to hit the streets. We are in solidarity with the scholarship students- and we have also extended our empathy to those who are invisibilized.

In this context, for the scholarship students out there, I want to offer some wisdom from the Bahrain-born refugee Harsha Walia, who is one of the most effective social organizers today:

Being responsible for decolonization [or any oppressive structure] often requires us to locate ourselves within the context of colonization in complicated ways – often as simultaneously oppressed and complicit. This is true, for example, for racialized migrants in Canada. Within the anti-colonial migrant justice movement of No One Is Illegal, we go beyond demanding citizenship rights for racialized migrants as that would lend false legitimacy to a settler state. We challenge the official state discourse of multiculturalism that undermines the autonomy of Indigenous communities by granting and mediating rights through the imposed structures of the state and seeks to assimilate diversities into a singular Canadian identity. Indigenous feminist Andrea Smith reminds us that “All non-Native peoples are promised the ability to join in the colonial project of settling indigenous lands… In all of these cases, we would check our aspirations against the aspirations of other communities to ensure that our model of liberation does not become the model of oppression for others.” In B.C., immigrants and refugees have participated in several delegations to Indigenous blockades, while Indigenous communities have offered protection and refuge for migrants facing deportation.

Of course, I am not saying that all AUC scholarship students have to stand on the frontlines challenging Shell and KLM. It is not my place to tell them how to behave. All that I can do, is to act on my own responsibilities- and to let the scholarship students speak for themselves. Indeed, one of the students who disrupted the lecture is a scholarship student themself. I spoke with them today- and they were deeply disturbed by the way some AUC students claim to speak in their name. They did not like the fact that their misfortune was abused to cover up the suffering of refugees. Indeed, it seems that some of you primarily care for the scholarships as a tool for legitimating structures of oppression. When we had people from the Shell PR-department spreading their propaganda at AUC last year- they proudly told how they gave scholarships to students from the Niger Delta. That is, the corporation ravaged an entire region and gave back some crumbs to legitimate its actions. You want to benefit from these oppressive structures as well- and you abuse the misfortune of other students to legitimize your actions. That is disgusting.

Now, I am not interested in holding personal grudges or playing blame games. I know we are all socialized to internalize many oppressive dynamics- and none of us are completely free from that. So, if you feel like some of my criticisms may apply to you- please don’t drown yourself in guilt. As Harsha Walia notes:

When faced with this truth it is common for activists to get stuck in their feelings of guilt, which I would argue is a state of self-absorption that actually upholds privilege. While guilt is often representative of a much-needed shift in consciousness, in itself it does nothing to motivate the responsibility necessary to actively dismantle entrenched systems of oppression. In a movement-building roundtable long-time Montreal activist Jaggi Singh expressed that “[t]he only way to escape complicity with settlement is active opposition to it. That only happens in the context of on-the-ground, day-to-day organizing, and creating and cultivating the spaces where we can begin dialogues and discussions as natives and non-natives.

History is moving forward. You will have to choose sides. Now, I know there are some people whom I can never get to with this statement. I have already encountered one openly racist AUC student, who told me the following statement on Facebook (in response to the Baltimore uprising):

There have been studies that found a correlation [between] certain genes and serious crime and violent behavior. Those same genes are found to be disproportionally distributed among the races. Thus, there might be, after all, such a thing as a genetical crim[in]al.

I didn’t spend too much energy on this Neo-Nazi statement though- because it does not represent the greatest danger. As I said earlier, the greatest banal evil lies in ''a mood of passive compliance, apathy, the willingness to look the other way.’’ Or, in the words of Martin Luther King: "In the End, we will remember not the words of our enemies, but the silence of our friends."

So it saddens me to see that no-one protested when nearly all the Have You Ever Heard of Posters were ripped off the AUC walls this Wednesday- seemingly in response to the KLM intervention. It seems students have ripped most of the posters from the dorm walls too (as well as a sticker-campaign against the building of an actual family prison for refugees in Zeist). The posters contained invisibilized authors- and the aforementioned refugee Harsha Walia was one of them. This is, of course, a hostile move to suppress silenced voices- and so was the walk-out from our five minute speech. All I can conclude, is that more AUC students are interested in defending KLM than the dying people this corporation oppresses. I hope that, after reading this message, you might reconsider some of your priorities- and act on the responsibility of your predicament.

I’d like to conclude with this response that was posted on the UoC page to one of the AUC students:

Just curious, what are those ''numerous more effective and peaceful ways'' through which you have fought against the deportation system? Did you even participate in any of the call-outs (twitter/comment storms on social media at KLM pages) when people were deported by KLM? Or is that 'peaceful' activist tactic of yours only reserved for the people that are actually trying to do something about deportations? 

Also, since you are so involved with activism and know so much about it, could you maybe name me some organizers who you think do things better? Hint: don't say Martin Luther King or Ghandi, their methods of direct action were more combative than this. In fact, let's take an MLK quote right now: 

''Apart from bigots and backlashers, it seems to be a malady even among those whites who like to regard themselves as “enlightened.” I would especially refer to those who counsel, “Wait!” and to those who say that they sympathize with our goals but cannot condone our methods of direct-action in pursuit of those goals. I wonder at men who dare to feel that they have some paternalistic right to set the timetable for another man’s liberation.

Over the past several years, I must say, I have been gravely disappointed with such white “moderates.” I am often inclined to think that they are more of a stumbling block to the Negro’s progress than the White Citizen’s Counciler [sic] or the Ku Klux Klanner.''